İmamoğlu’ndan Almanya’da mülteci eleştirisi: İstanbul’da 2,5 milyona yakın mülteci var, böyle bir artış mülteciye de İstanbulluya da haksızlık

İstanbul Büyükşehir Belediye (İBB) Başkanı Ekrem İmamoğlu, Almanya’da ATİAD üyeleriyle bir araya geldiği toplantıda, “2,5 milyona yakın mülteci var İstanbul’da. 2,5 milyon ne demek biliyor musunuz? 16 milyon resmi nüfusun neredeyse yüzde 17-18’i demek. Bu türlü bir artış olamaz. Doğru değil. Mülteciye de haksızlık, İstanbulluya da haksızlık” dedi.

İmamoğlu, Almanya’nın Düsseldorf kentinde, Avrupa Türk İş İnsanları ve Sanayicileri Derneği üyeleriyle bir araya geldi. Bir Türk girişimcinin restoranında gerçekleştirilen toplantıda, sırasıyla; ATİAD Yönetim Kurulu Başkanı Aziz Sarıyar, Türkiye Cumhuriyeti Düsseldorf Başkonsolosu Ali İhsan İzbul ve İmamoğlu birer konuşma yaptı.

Toplantıda İmamoğlu’na, Türkiye ve dünyadaki mülteci meselesine ilişkin görüşleri soruldu. Sorunun kaynağında ve çözümsüzlüğünde Avrupa’nın ve hükümetin yanlış siyasetlerinin yattığını vurgulayan İmamoğlu, mülteci akınının ağır olduğu bir periyotta Fransa’da, Kaç’ta 2015’te katıldığı bir toplantıda yaptığı konuşmayı aktardı. İmamoğlu, şunları kaydetti:

“Eurocities’in bir toplantısında, şunu söyledim, ‘Bakın; mülteci sıkıntısını Avrupa’dan şöyle izlediğinizi görüyorum. ‘Türkiye, bu hususta duvar olsun. Oradan geçmesin de ne olursa olsun.’ Bir; insani değil mülteciler ismine. İki; Türkiye, bu türlü bir ülke değil. Hiçbir ülke bu türlü olamaz. Hiçbir ülkeyi bu türlü bir haksızlığa tabi tutamayız. Mülteci sıkıntısı, kozmik bir sıkıntıdır, küresel bir sıkıntıdır. Kaynağı açlık olabilir, susuzluk olabilir, iklim krizi olabilir. Daha berbatı, savaş olabilir. Bu türlü bir ortamda göç eden insanları, ‘Barışı nasıl oraya getirebiliriz’ yahut ‘Suyu nasıl oraya getirebiliriz’ yahut ‘Açlığı orada nasıl sona erdirebiliriz’ diye düşünmek zorunda olan ülkeler iken, ne yazık ki Türkiye’yi, ‘Şu kadar para verelim ve mültecileri orada tutun’ pazarlığı yapılan ülke haline getirdiniz. Ve bu mevzuda Türkiye Cumhuriyeti Devleti, hükümeti, kötü imtihan vermiştir. Probleme bu düzeyde tutarak, mültecilerin gelişini alkışlamış ve alkışlattırmıştır. Bu olmaz.

2,5 milyona yakın mülteci var İstanbul’da. Yani 10 yıllık faturadan bahsediyoruz. 10 senede 2,5 milyon ne demek biliyor musunuz? 16 milyon resmi nüfusun neredeyse yüzde 17-18’i demek. Bu türlü bir artış olamaz. Doğru değil. Mülteciye de haksızlık, İstanbulluya da haksızlık. Şu Anda bu bir durum tespiti. Yani geçmişe dair bu durum tespitini yapmazsak, bugünün insanlarını farklı yorumlarız ve farklı yerlerde yargılarız. ama tekrar söylüyorum; insanlık dışı tanımlarla, şiddeti öne koyan anlayışla mülteci problemini tariflemeye çalışanlara da karşıyım. Altını net çizeyimşunu da söyleyeyim, Bunu niçin anlattım Nice’deki toplantıda? Motamot bu konuşmayı yaptım, ‘Bu yanlıştır’ diye Avrupa’daki bütün il belediye liderlerinin yüzüne. Kalktı o devirde, işte iktidar partisiyle aynı partiden bir belediye başkanı, ‘Biz Osmanlı’nın torunlarıyız. Biz herkese kucak açarız. Gelirler…. Haydi… Bir Mehter Marşı eksikti. Bu türlü bir konuşma yaptı. Konuşması bitti. Dedim, ‘Kardeşim sen ne diyorsun Allah aşkına? Sen, kendi ilçende seçim konuşması mı yaptın, Avrupalıyla bir sorunun tahliline dair teknik bir konuşma mı yaptın? Ne konuşması yaptın’ dedim.”

“Ülkemizi büyük bir sorun yumağıyla karşı karşıya bırakmıştır”

“Meseleyi bu düzeye evirerek, şimdi ülkemizi büyük bir sorun yumağıyla karşı karşıya bırakmıştır ve bu son 10-11-12 yılın faturasıdır. Artık ülkemizde kaç milyon sistemsiz göçle gelen insan vardır, bilmiyoruz. Efendim, bunu şöyle tanımlayanlar var, ‘Bak onlar olmasaydı, dokuma sektöründe biz personel bulamazdık, bilmem ne sektöründe personel bulamayanlar var.’ Bu türlü bir tarif olabilir mi? Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin çalışan beşere ihtiyacı varsa, masraf, nasıl Almanya mutabakatla Türkiye’den, Yunanistan’dan, öteki ülkelerden iş gücü talebinde bulundu; sen de gidersin, ne bileyim Türkmenistan’dan geldi, işte Afganistan’dan iş gücü talebinde bulunursun, resmi iş gücünü ülkende çalıştırırsın. İş gücünü bir ülkeye getirmenin hem kozmik hem ülke hukukunda yeri var. Bunda birtakım hafifletmeler yaparsın, farklı uygulamalar yaparsın, getirirsin.fakat Türkiye’de, gelecekte hesabını veremeyecekleri kötü bir uygulamayla, arkasına kadar kapıyı açarak ve de altını çizeyim, Suriye’de ya da Irak’ta başta olmak üzere, orada yaşanan birtakım karışıklıkları, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin dünyadaki dış alakalara bakışına zıt bir biçimde, iç işlerine müdahale edecek şekilde yöneterek, göçü de tetiklemişiz.”

Bir ülkenin iç işlerine karışılamayacağını vurgulayan İmamoğlu, “Ama orada bir yanlış var ise, üniversal hukuk çerçevesinde yansını gösterirsin o başka bir şey. Kendi güvenliğiyle ilgili bir tehdit varsa, güvenlik tehdidini ortadan kaldıracak önlemler alırsın, o başka bir şey. ama biz bu çizgiyi aşarak, öbür bir evrede dış siyaset yöneterek, yürüterek göçü de tetikleyen bir duruma getirdik. Bakınız çocuk, kadın, genç, yaşlı onlar da mutlu değil, çoğu bayan ve çocuk olmak üzere. Türkiye’miz de bu manada mutsuz. Şu Anda bugünün dünyasında, bugünün Türkiye’sinde bu sorunu, çok üniversal bir biçimde ele alarak, farklı platformlara taşıyarak ve altını çizerek söylüyorum; Türkiye’yi, ‘Orta Doğu’yla ortamızda bir duvar olsun, kalanlar orada kalsın, buraya geçmesin bize kâfi…’ Bu türlü bir şey olmaz. Aslında olmadı da. Başaramazsın. Başarılamadı da yani. benzer şekilde o mülteci akını, şu anda Avrupa’nın sokaklarında da var. İtalya’da da var, Fransa’da da var, Almanya’da da var. Bu bağlamda üniversal tabana taşıyarak, dünyanın farklı kurumlarında bu işi tartıştırarak tahlil bulmamız gereken bir bahistir. ama dediğim, bir insanı konuşuyoruz. Kaldı ki biz sokak canlısını da düşünmek zorundayız. Öbür şeyi de düşünmek zorundayız. ama insanı konuşuyoruz. Çocuğu konuşuyoruz. Bayanı konuşuyoruz. Yani kolay değildir. O denli atıp tutmakla, asıp kesmekle bu işler olmuyor.”

“Almanya Türkiye’yi kıskanıyor mu?”

İmamoğlu, “Almanya, Türkiye’yi kıskanıyor mu” halindeki soruya da şu karşılığı verdi:

“Ben tabii Almanlar arasında bir anket yaptırmadım, bizi kıskanıyorlar mı diye. Kesinlikle bir defa kıskanılacak bir topraklarda yaşıyoruz. Türkiye’miz cennet. Öteki bir ülke.biz ülkemizin, o toprakların, o cennet vatanın hak ettiği bedelde bir idareyle yahut orayı koruyan, geliştiren, dünya ölçeğinde hak ettiği yere taşıyan bir düzeye taşıma konusunda başarılı olamadık. Bunu kabul edelim. Yani bugün 8 bin dolarlarda, 9 bin dolarlarda kişi başı milli geliri konuşuyorsak, bizim hatamız var. Yakışmıyor o topraklara. Halbuki bizim topraklarımız paranın ilk defa gezdiği topraklar, basıldığı yer. Ticaretin ilk defa yapıldığı yer. Yalnızca o mu? Kültürün, sanatın, lisanın, yazının icat edildiği yerdeyiz biz. Doğusuyla, batısıyla, güneyiyle, kuzeyiyle ideolojinin, tarihte ne varsa aslında var olduğu yerde yaşıyoruz. Dünyada öbür bir örneği yok.

Ama bugün 8 bin dolar, 9 bin dolar kişi başı gelir… Ya da ilk 500 üniversite arasına üniversite sokamıyorsak, bilimde, icatta yahut patentte, teknolojide, endüstride, eğitimde, kültürde, sanatta milletçe hak ettiğimiz yerde değiliz. O bakımdan, yapacak çok işimiz var. Sorumluyuz. Cumhuriyet’e sorumluyuz. Binlerce yıllık Anadolu’nun medeniyetlerine karşı sorumluyuz. Milletimize karşı sorumluyuz. Atatürk’e karşı sorumluyuz. Hayatını feda etmiş kaç önderlerimiz, hoş insanlarımıza karşı sorumluyuz. O bakımdan biz, şimdi kıskanılacak durumda değiliz. Toprak modülü olarak, cennet vatanımız olarak, bütün dünyanın kıskanacağı bir yerde yaşıyoruz.fakat ne yazık ki kıskanılacak durumda değiliz. Kıskanılacak durumda ne zaman oluruz? Kişi başı gelirde Almanya’yla yarışırsak, bilimde, sanatta, kültürde tekrar dünyanın öteki ülkeleriyle yarışacak duruma geldiğimiz zaman… Ki aslında siz onu yapabileceğimizin ispatlarısınız.

Siz, daha 40-50 yıl önce, tahminen okuma yazma bilmeden buraya gelen. 40-50 yıl içerisinde buradaki patronlarla yarışan, hatta onlardan daha başarılı hale gelen buradaki işletmecilikle bile bu türlü bir muvaffakiyet elde eden bir insan topluluğuysak biz, yani bir milletsek, biz her şeyi başarabiliriz. O bakımdan bir yerlerde eksiğimiz var.fakat siyasetindefakat idaresindefakat ülkenin birtakım konularında. Milletimizin birbirini sevmesi, sayması, kol kola olabilmesi kadar kolay bir şey yok.biz, milletimizi ayrıştırıcı her lisanı kullanıyoruz. Milletimizi birbirinden uzaklaştıracak her lisanı kullanıyoruz. Bu ve buna benzeyendemokraside, hukukun üstünlüğünde, birçok bahiste topraklarımızı hak ettiği yere taşıdığımız takdirde, o zaman kıskanılacak bir millet olabiliriz. Yani tabii ki dün akşam milli grubumuzu herkes kıskanmıştır. O farklı bir şey.anlık sevinçler, bizi mutlu etmemeli. Kalıcı memnunlukları elde etmek zorundayız. Kalıcı ekonomik istikrarı, bilimde, sanatta, kültürde kalıcı, sürdürülebilir muvaffakiyetleri elde etmemiz lazım ki, o duruma gelmiş olalım.”